St. Bartholomeus kerk in Famillleureux
De parochiekerk werd gebouwd in drie delen en drie verschillende tijden.
Het koor, daterend uit 1186, bevat het beeld van Onze-Lieve-Vrouw van Familleureux als één van de oudste van België (geschat van vóór 1200). De Madonna, getooid met een stralenkrans op de muurschildering en gekleed in een strakke mantel, zit op een bisschopstroon met open handen, en houdt blijkbaar het Kindje Jezus vast dat op haar linkerknie zit. |
| 
| Sedert een miraculeuze verschijning die zou hebben plaatsgevonden tussen 1404 en 1411, werd Familleureux een bedevaartsoord dat de gelovigen uit de naburige parochies in september bezoeken.
De buitenste muur van het gebouw biedt een unieke collectie van oude kruisen, verminkte zuilen en gebeeldhouwde monumenten die een soort openlucht kunstgalerie vormen, vooral aan de linkerkant waar het vroegere kerkhof lag.
De kerk van Maria, de Heilige Maagd en Bonifacius in Arquennes Het koor van deze parochiekerk werd gebouwd rond 1425 door de landsheer Melchior d'Arquennes. In de buitenmuur, aan de achterzijde van het gebouw staat een groot lobvormig kruis met de vermelding van de ligging van de voormalige kruisweg die een dertigtal jaar geleden verdween.
Boven het rechtse zijportaal biedt een stenen nis onderdak aan een beeld van de Wonderbaarlijke Maagd.
Naast de kerk is een nis omlijst door twee verticale, ruw gehouwen stenen aangebracht in een oude muur van breuksteen. Ze bevat een beeld van het Heilig Hart
De kerk van St. Martin in Petit-Roeulx-lez-Nivelles
Deze kerk, geklasseerd op 13 maart 1943 werd gebouwd in de 16de eeuw met stenen uit de steengroeven van Arquennes en andere afkomstig van de oude burcht die zich oprichtte over het omliggende platteland.
Deze plaats van aanbidding heeft zoals vele andere, verschillende transformaties verduurd. Ze opent via een massief eiken binnendeur, met spijkers en hengsels van weleer. Het plaveisel bestaat uit grote tegels van blauwe steen.
De biechtstoelen hebben fijn beeldhouwwerk en de preekstoel dateert uit 1658, zijn fronton met een houten gebeiteld medaillon, stelt een gemijterd personage voor met een jachthoorn (St-Hubert?). |
| 
| De chaque côté du choeur les petits autels, également en bois travaillé, sont dédiés à saint Christophe et à Notre Dame de Lourdes. Les plafonds voûtés sont marquetés de lamelles de bois.
Le long des murs intérieurs, on remarque bon nombre de pierres tombales. Sur les portes secondaires, du XVIIème siècle, ainsi que sur les colonnes en pierre bleue (ou petit granit), on observe d'innombrables marques de tailleurs de pierres.
A l'extérieur, le cimetière abrite plusieurs tombes du XIXème siècle.
St-Aldegonde kerk in Feluy
De oorspronkelijke kerk werd in 1177 aan de abdij Bonne-Espérance geschonken door Robert en Hugo d'Harvengt. Ze werd vervolgens herbouwd of meerdere keren verbouwd, vooral nadat ze de vernielzucht van de beeldenstormers van Brussel in 1585 te verduren kreeg. Bij deze gelegenheid werd ze uitgerust met drie beuken.
Te klein geworden, werd het gebouw in 1722 uitgebreid. Van het vroegere gebouw blijft alleen de daklantaarn waarvan het mooie gewelfde plafond te bewonderen valt bij het binnenkomen.
Het Sint-Aldegonde altaar werd opgericht in 1589 en dat van de Maagd in 1635. De gemeente Seneffe heeft er na de restauratie een antiek orgel laten installeren.
|
| 
|
Saint-Cyr-et-Julitte kerk in Seneffe
Oorspronkelijk was de kerk van Seneffe afhankelijk van het bisdom van Kamerijk, maar in 1125 kwam ze onder de jurisdictie van de abdij Bonne-Bonne-Espérance te staan. In 1750, met de gebouwen in een zeer slechte staat, werd de kerk echter niet afgebroken tot in de 19de eeuw om plaats te maken voor het bestaande gebouw. De ontdekking van beenderen bewijst dat het gebouw eens werd omringd door een begraafplaats.
De kerk die we vandaag kunnen bewonderen is een imposant neo-romaans gebouw in baksteen en kalksteen, dat werd gebouwd vanaf 1875 met de plannen van architect J.
In 1940 werd het zwaar getroffen door Duitse granaten. In datzelfde jaar haalde een hevige storm de pijl van 35 meter hoog neer, die viel op de centrale beuk, met als gevolg de vernietiging van het houtwerk, het gewelf en een gedeelte van de meubels. Tot slot werden twee klokken meegenomen door de Duitse autoriteiten in augustus 1943. Deze vernielingen verantwoordden de grote wederopbouw na de oorlog.
|
| 
| |
Actions sur le document